Bencillik

R.ŞANAL › Bencillik

“Bencillik” kavramı kadar, belki de yanlış anlaşılan ve yanlış kullanılan başka bir kavram yoktur. Genellikle kendini düşünmenin “bencillik” olduğu düşünülür.

“Bencillik” kavramı kadar, belki de yanlış anlaşılan ve yanlış kullanılan başka bir kavram yoktur. Genellikle kendini düşünmenin “bencillik”, başkalarını düşünmenin ise “sencillik” olduğu söylenir. Öyle bir şey yoktur efendim. Her ikisi de aynı şeydir.

Karnın acıkınca senin adına başkaları mı yemek yiyor? Tuvalet ihtiyacın olduğu zaman “Şu benim idrar torbamı da bir zahmet boşaltıver” diyebiliyor musun? Diyemiyorsun değil mi? Sen gideceksin tuvalete, başka çare yok!

Midene ağrı girince, bu ağrıyı başkalarına para karşılığı da olsa satabiliyor musun? Satamıyorsun değil mi? Sen çekeceksin bu ağrıyı, başka çare yok.

Bir başkası sevgilisine sarılınca sen sarılmış oluyor musun? Yok, öyle bir şey! Kendi kollarınla sarılacak, kendi burnunla saçlarının kokusunu sen çekeceksin ki, bu hazzı alasın.

Kendi günahlarını başkasına verebiliyor musun? Veremezsin. Sen ödeyeceksin bedelini... Başka çıkar yol yok!

İnsan, her şeyi kendisi için yapar. Evlenir, mutlu bir yuva kurmak için, işe girer, yeteneklerini kullanarak para kazanmak için, çocuk sahibi olmak ister. Çünkü çocuk onu mutlu eder.

İnsan bencildir ve gerçekten bencil olabilmeyi çok az insan başarır. Başkalarını mutlu etmek için evlensen, işe girsen bile, aslında bunu kendin için yaparsın. Çünkü onların sözünü dinleyerek, o kişilerin onayını ve sevgisini almak istersin. Yani bunu, yine kendin için yaparsın. Tamamen bencilce bir şeydir bu ve tamamen sencilce...

Bebeğin doğduğunda, sabahlara kadar uykusuz kalırsın. Çünkü bir insan yavrusunu yetiştirmek, onu korumak, senin kendini iyi hissetmeni sağlar. Bu bencilce bir şeydir ve tamamen sencilce...

Savaşta şehit düşen insanların bir kısmı, şehit olduğunda doğruca cennete gireceğini düşünür. Bir kısmı da ait olduğu toplumun bir parçası olma durumunu kaybetmemek için, bir kısmı da evini, çiftini çubuğunu kaybetmemek için savaşır. Tamamen bencilcedir bu ve aynı zamanda, tamamen sencilce...

İyilik yaparsın, çünkü tam o sırada hissettiğin haz, seni başka birçok şeyle kıyaslanamayacak biçimde mutlu eder. Bu tadı bir kez tadınca, bırakmak istemezsin. Bir tür bağımlılık yapar iyilik yapmak... Tam bir “bencillik” eylemidir ve tamamen tam bir “sencillik” eylemidir.

“Bencillik”, kendi gerçek çıkarının nerde olduğunu bilmemektir.

İnsanlar çile çeker, oruç tutar. Amacı Tanrıya yakın olmaktır. Bunu başkası için mi yapar? Hayır! Önce kendisi için... Zaten öyle olmalıdır. Başka türlüsü de mümkün değildir ve tamamen bir aldatmacadır.

Gerçekten sencil kişi, kendi yüksek çıkarının, başkalarının da yüksek çıkarlarıyla uyum içinde olduğunu bilir.

Nedir yüksek çıkar?

Diyelim karnın aç. Yemek yersin doyarsın, ama diyelim ki yemekleri çok beğendin; fazlasını yersen rahatsız olursun. Kendi çıkarın için az yemek yersin. Başka insanların ne düşündüğünü, ne hissettiğini çok önemsemezsin; sonunda herkes senden kaçar, yalnız kalırsın. Kendi gerçek çıkarın, sürdürülebilir çıkardır. O yüzden kendini düşünmek, kendini sevmek, aynı zamanda başkalarını da düşünmek ve onları da sevmek demektir.

R.Şanal